Bugun...

Akıncı’nın jeopolitik satranç tahtasındaki neticeleri

Libya’da Rus PANTSIR’lere kan kusturan Bayraktar TB2 150 kg faydalı yük taşıyordu. 5 tonluk Akıncı ise neredeyse 1.5 ton! 12 km servis tavanı ile Akıncı F16’ya yaklaşıyor. Tabi kimse SİHA’ların (şimdilik) dog fight yapmasını beklemiyor ama artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak.

Tarih: 21-06-2020 17:09

Akıncı’nın jeopolitik satranç tahtasındaki neticeleri

PANTSIR’lerin vurulması, teknik üstünlüğün zafer için yetmediğini gösterdi. Neden? Tek bir TB2, çölün ortasında tek bir PANTSIR’e saldırsaydı, SİHA füzesini ateşleyemeden radarda görülür ve düşürülürdü. Ama…
Ama gerçek muharebede bir hava savunma ağına entegre olmayan birimler kördür. Zira PANTSIR gibi araçlar teknik olarak farklı irtifalardaki uçakları vurma kapasitesine sahip olsalar bile savaş ortamında bunu yapamazlar. Bir tür “dayanışma” gerekir. Bir benzetme ile açalım…
Sayı üstünlüğüne sahip ve silahları daha kaliteli bir grup askerin ormanda savaştığını kabul edin. Zayıf birliğin tek üstünlüğü telsiz olsun. Haberleşme sayesinde zayıf olanlar düşmanlarını pusuya düşürebilirler; küçük gruplara bölüp etraflarını sarabilirler.
Kısacası savaşan birimler arasındaki bilgi akışı ve kaliteli komuta, düşmanın teknik üstünlüklerine rağmen zafer getirebilir. İşin ilginç yönü, Ruslar daha önce bu entegrasyonu ABD’ye karşı kullanmış ve bir “hayalet” uçak düşürmüşlerdi.
Başka veçhe: Seyir füzesi atabilen Akıncı’nın yeni versiyonlarında mutlaka jet motoru kullanılacak. Çin ve ABD gibi Türkiye’nin de çok yakında ses hızına erişebilen SİHA’lara sahip olması muhtemel. Bugünkü kapasitesiyle bile F16’larımızın üzerindeki yükü hafifletebilir. Meselâ?
Terörle mücadele için sınır ötesi sabit hedeflerin vurulması ve sınır güvenliği görevlerinde Akıncı, savaş uçaklarının ve helikopterlerin yerini alabilir. Bu destek, F16’ların elzem olduğu Ege ve Doğu Akdeniz gibi sahalarda Türkiye’nin elini rahatlatacaktır.
Türkiye kendi savaş uçağını yapana kadar eldeki uçakların daha verimli kullanılması, ARGE için gereken zamanı ülkemize kazandırabilir. Bu kazanç, Moskova veya Pekin ile yapılabilecek uçak pazarlıklarında elimizi güçlendirir.
Üstelik ortalama uçuş süreleri azalacağından, jet uçaklarının ve taarruz helikopterlerinin azamî uçuş kapasitesinden tasarruf edilecek ve ömrü uzatılabilecektir. F35 şantajına maruz kaldığımız şu dönemde Akıncı ve takip edecek modellerin böyle bir avantajı da var bizim için.
Bunlara ek olarak; meselenin siyasî ve diplomatik risk boyutu da var: Sınır ötesinde asker bulundurmak için hem meclis izni gerekiyor hem de asker sayısı, süresi ve girilen bölgenin genişliğine göre bu harekâtların diplomatik bir bedeli hatta kriz doğurma riski var. Yani?
Yani malum çevreler “Türkiye Irak’ı / Suriye’yi işgal etti” propagandası yapıyor. Ayrıca muhtemel bir kaza veya isabet durumunda Türk pilotların esir düşmesi gibi tehditler de var. Oysa “askersiz” çatışmalarda, meselâ havan saldırısına havanla cevap verdiğinizde bir “gerginlik”.
SİHA’lar bu bakımdan da ciddi bir koz. Zira SİHA kullanmadan, asker bulundurmak suretiyle yapabileceğiniz nokta atışı operasyonların birçoğunu SİHA’lar ile yapabilirsiniz. Üstelik Akıncı gibi teknik özelliklere sahip araçlarla kalıcı sonuçlar alınır.
Netice: Bayraktar TB2 ile Libya’da kazanılan zafer, taktik bir zaferdi: Bir hava üssünün ele geçirilmesi gibi muharebe hedefleri vardı. Fakat Akıncı’nın açtığı yoldan gelecek olan SİHA’lar stratejik: Doğu Akdeniz güvenliği gibi bir hedefte bu uçan robotlar başrolü oynayabilirler.